Cellphone

ni Amina Shayne B. Halil

   Ako po si cellphone. Para sa iba naman ako ay isang mamahaling bagay lamang na 'di dapat bilhin, ako naman ay isang importanteng kagamitan pang-komunikasyon. Marami akong kayang gawin. 'Di lang ako pang-komunikasyon kundi pan-libangan rin. Mapa-musika, mapagames at iba pa. Marami rin akong klase. Kung gusto mo ng simple lamang ay maganda yung walang camera. At kung gusto mo naman yung classy at sosyal naaayon sayo ang may camera. Ngunit ang iba ay tila di ako pinahahalagahan, masasagi rin sakanilang isip n ako'y kailangang pahalagahan.Ngunit ako'y di dapat gamitin pangloko ng ibang tao.instrumento uoang magamit sa kasamaan o gamitin sa terorismo. Narararapat lamang na magkaroon ng limitasyon ang paggamit niyo saakin. 'Di dapat akong gamitin tuwing may klase kung ayaw niyong mapagalitan sapagkat ito'y ipinagbabawal. Isa rin ako sa mga kinaiinisan n ginyong mga magulang . Wala na kasing ginawa ang mga kabataan ngayon kundi ang pumindot ng pumindot . At laging aalahanin na ingatan ako at magkaroon ng limitasyon sa paggamit saakin.

PSP

ni Jamih Lynn Macario

    Ako si PSP at pagmamay-ari ako ni Jamih Lynn, Nakasama ko siya simula 8 na taing gulang siya, Simula noon, sa tuwing  nababagot siya a bahay at nilalaro niya ako . Sa dami ng laro na andito sa akin ay hindi na siya nababagot. Lagi siyang nageenjoy. Bukod sa mga laro ay may iba't ibang applications din ako. Tulad ng camera, para mapicturan niya lahat ng gusto niyang picturan. Mayroon ding WiFi connection upang makapag-surf din siya sa internet. Kung saan-saan na niya ako dinala sa tuwing nag-vacation sila sa iba't-ibang lugar. Kahit kailan ay hindi niya ako pinabayaan. Ni walang gasgas ang makikita niyo sa aking katawan. Lagi niya akong pinupunasan upang maging makintab ako. Ang sya-saya ko dahil sa kanya napunta at kung may tyansa akong makapag-salita ay magpapasalamat talaga ako sakanya at mas lalo ko pa siyang pasasayahin.

Ang Huling Pagkikita

ni Jamih Lynn Macario

Nang una ko siyang nakilala,

Abot langit ang aking saya.

Araw-araw kami ay magkasama

Wala nang magpapahiwalay sa aming dalawa.

Umaga hanggang gabi,

Siya lang ang aking iniisp.

Lagi kaming nagdadamayan,

Sa oras ng kalungkutan

Nang dumating ang araw na iyon,

Yun na ang huli naming pagkikita.

Nagpaalam siya at pumunta sa Maynila,

At dahil doon ako'y naulila.

Ang Iyong Paglisan

ni Amina Shayne B. Halil

Noong ikaw ay lumisan,

Dama ko ang kalungkutan.

'Di alam kung saan ka pupunta,

'Di alam kung ika'y babalik pa.

Sana'y noon pa nalaman na,

Na ikaw ay aalis lang pala,

Sana ngayo'y 'di lumuluha,

Ayan tuloy, nagmumukha akong tanga.

Noong hininihintay ang iyong pagbalik,

Alam mo bang puso ko'y sabik na sabik?

At ngayo'y dumating ka na na baon ang iyong mga ngiti,

Sana 'di na dumating ang panahong ika'y lumisan pang muli.